Dostępność wydarzeń: od prawa do praktyki (EAA, UE)

26 lipca 2025
Inkluzywna galeria sztuki z różnorodnymi odwiedzającymi — osoba na wózku, niewidomy mężczyzna z laską, osoba niesłysząca w języku migowym oraz dzieci — oglądają dzieła sztuki z technologią AR.

Dostępność to nie dodatek - to obowiązek i realny wzrost frekwencji. Od 28 czerwca 2025 r. państwa UE stosują przepisy wdrażające European Accessibility Act - Dyrektywę 2019/882 (EAA). Dotyczy ona produktów i usług konsumenckich, m.in. e‑handlu, e‑bankowości, e‑książek, platform i aplikacji, systemów sprzedaży biletów oraz terminali samoobsługowych. Nowe lub istotnie zmienione usługi po tej dacie muszą być dostępne; istnieją produkty/usługi mają okres przejściowy do 28 czerwca 2030 r. (terminale - do końca życia ekonomicznego, max 20 lat). Mikroprzedsiębiorstwa świadczące usługi mogą korzystać z wyłączeń, ale nadal obowiązuje zasada równego traktowania i racjonalnych usprawnień. (EAA - 2019/882)

EAA uzupełnia Dyrektywę 2016/2102 w sprawie dostępności stron i aplikacji podmiotów publicznych, która odsyła do normy EN 301 549 (implementującej WCAG 2.1 AA). W Polsce obowiązują także: Ustawa o dostępności cyfrowej oraz Ustawa o zapewnianiu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami. Dla organizatora wydarzenia oznacza to konieczność zapewnienia dostępności stron, systemów rejestracji/bileterii, materiałów PDF, aplikacji, a także przestrzeni i programu.

Co zrobić praktycznie

1) Cyfrowo (must‑have): WCAG 2.1 AA, napisy do wideo, alternatywne opisy, odpowiedni kontrast, obsługa klawiaturą, dostępne PDF. Formularz zgłoszenia potrzeb dostępności i kontakt do koordynatora. 2) Bilety i płatności: prosty proces bez barier (np. bez CAPTCHA), opcja „opiekun bezpłatnie”, telefon/e‑mail dostępnościowy. 3) Przestrzeń: brak progów lub rampy, szerokie ciągi, miejsca dla wózków, pętla indukcyjna, strefa wyciszenia, wyraźne oznakowanie również dotykowe. 4) Program: napisy na żywo lub po wydarzeniu, tłumaczenie na PJM tam, gdzie to kluczowe, audiodeskrypcja dla treści wizualnych. 5) Zespół: krótkie szkolenie wolontariuszy i obsługi (komunikacja, wsparcie, ewakuacja). 6) Feedback i dowody: prosty formularz skarg/wniosków, rejestr zgłoszeń i działań, liczenie wykorzystanych udogodnień.

Dobre źródła i checklisty

Opinia autora

Największym ryzykiem nie jest technologia, tylko odkładanie decyzji. „Zrobimy dostępność na końcu” zwykle oznacza drożej i gorzej. Zacznijcie od pytania: kto dziś nie przyjdzie i dlaczego? - i projektujcie rozwiązania razem z osobami z niepełnosprawnościami. To zmniejsza ryzyko prawne, poprawia doświadczenie wszystkich i realnie zwiększa publiczność.

Inne aktualności od nas :)